.. naken, og med bar ..

Æ sett nu her, naken, og med bar hud kroppen min, på verandaen og skue utover rikdommen min her på Gvarv.  Samtidig lar æ  tankan mine flyge - hit og dit - som svalefuglan der oppe under himmelen over mæ her.

Og så har æ akkurat vært inne i huset her og tatt tempen  på denne mandags-ettermiddagen. Fine, varme tall , som de siste galupptall tel sosialistpartiet mett, AP.

Men vi er nu her i vårres lille boble, graderstokken min og æ - og vise oss fram. Graderstokken min er spikra fast i vinduskarmen opp mot ho Solveig, praktdama mi fra Florø, og måle temperaturen på skyggesia.

Og æ her på sida tel ho Liv og måle temperaturen på solsida.
Så på kvær vårres måte prøve vi å måle temperaturen på omgivelsan rundt oss. Og det på vårres egen enfoldige måta, om då den gamle graderstokken min er enfoldig.

Æ skulle no ha vært på AP sin  landsmøte i helga som gjekk, og tatt temperaturen der. Men dit kom æ nok ikkje. Men vedtak fatta delgatan der, sjøl uten at æ med min visdom var der- også om å ta titusen nye flyktninga hit tel landet. Og det fra sjølvaste FN. 

Dokker veit vel at de som kjem fra FN heite kvotefløktninga, og får dermed pri 1 når de kjem hit tel landet og kommunan vårres, og får topp stell her på alle punkt. Men æ, for min del, ser ikkje nokka forskjell  på fløkningan, om de er kvote- eller fløtefløktninga. Æ synes alle av dem har pri1.

Men i min verden er de fløktninga, og ferdig med det. Ikkje ser æ om det er mannlig eller kvinnelig heller. Æ ser bære mørke gardina og kvite laken som vandre gatelangs - dem - fra de nye landan.

Æ skulle ønske at svigermor mi på snart åtti år, som et sjukelig og bor heime aleina, og knapt nok får besøk av heimesjukepleiarn ett par gonga i uka, var kvotefløktninga. Då hadde også ho nok blitt oppgradert tel pri 1 i sosialnorge og sluppa  å få avslag på avslag på søknaden sin om eldrebolig. 

Men dengong ei. Ho har ikkje slette meir  enn i femti år for velferdsstaten Norge. Og etter de nye reglan var det, for henne, alt for kort tid tel å opparbeide sæ nokka særlig rettigheta her i landet, så som eldrebolig, om ho då ikkje var kvotefløktningan då.

Men vi har alle  drømma i Ap. Og i rusen fra dem, og fra den solidariske velværen som det er på et landsmøte, så kan en og kvær møsse bakkekontakten, og sei og gjøre ting vi ikkje meine så mukje med.

Tagg bildeLegg til stedRediger

.. kanskje prøveligg ektesenga..

I morres så våkna æ tel den første sommerdagen etter den gamle kalenderen. Denne dagen markerte slutten på den lange vinteren, og var vesstnok også første den merkedagen på sommarsia av primstaven.

Tidlig idag kom det lette snybyga dalanes ned fra oven og la sæ stille og fredelig på den mosegrodde vårplenen min. Litt kvit blei plenen min i forbifarta.

Klokka halv åtte var det  også to varme grader her. Det  har æ ifølge i  den digitale temperaturmålarn æ alltid har rett ved sia av mæ her æ sett. Ikkje så varmt akkurat, men passe nok.

 På ottaen  sang fuglan mine så fint som de bære kan. Glade og muntre sanga med innhold diskrete drømma og fremtidshåp, som bære de nyforelska kan det, om de då søng.

Tre fuglekassa har æ også laga tel dem i år, og hengt dem opp. To i busken rett ved sia av her, og en borte under taket på en av utebodan mine. Men den på uteboden fell ikje heilt i smak, for ingen har vært på visning der ennu. Men kanskje det er for tidlig, eller for seint. Æ har det med å komme; enten for tidlig - eller for seint.

Men de to æ har spikra fast i busken, har hatt besøk av nån giftemodne meisa allerede. Men æ veit ikkje med sekkerhet om nån av dem har fløtta inn i kassan ennu, for stadig er de der og studere kassen og kanskje prøveligg ektesenga.

På ottaen var vedovnen min i full vigør med å fylle denne lille stua med koselig vedvarm luft. Sånn har æ hatt det i heile året; fyrt i ovnen kvær einaste morran æ har vært her på Gvarv. Alltid er det så deilig å høre sprakinga og fresinga i den når de knusktørre  tyristokkan tas inn i ilden sin favn, og ende opp i pipa som avfallstoffa.

Nu klokka halv tre på ettermiddagen har all snyen reist for lengst, og sola er oppe, men ikkje så klar og tydelig som for nån daga sia.

Akkurat mens æ satt her og skreiv, ringte ei sælgarinne fra Telenor tel mæ og bøy på abonnemang. Æ prata og tulla så lenge med ho at ho knapt ville avslutte samtalen og legge på. Æ syntes at ho at æ var en av de raraste kundan ho hadde prøvd å selle nokkka tel.

Ja, sånn går nu salget.

Vi parre oss..

Så kom løsta langsomt telbake tel mæ. Løsta tel å skrive. I lengre perioda har æ hatt skrivevegring, som en offenlig ansatt tel å arbeide. I arbeidstida vel og merke.. 

Æ har hatt skrivevegring for alt - unntatt å ete. Ingen dikt og ingenting anna heller. Nån betydningslause setninga har æ hatt på FB, men mest for å fyre andre i en ellers iskald verden. 

Men nu når fuglan bynne å sønge så flott ute hos mæ her på Gvarv, og ungan sykla  her på plassen i kortbukse -ja, då er det på tide også for mæ tel å stå opp fra min åndelige og kjødelige dvale. 

Klokke på veggen tikke mot seks i skrivanes stund på denna mandags ettermiddag, og han Derick på NRK2 har løyst ennu ei kriminalgåte. Nu er han der samme Derick, eller Tapper som han i virkeligheta heitta, heime hos Gud skulle æ tru. 

Alle kjem vi dit om vi har gjort det eller hint, om vi ikkje er hedning då - og trur på djevelen. For enten er det Gud eller så er det djevelen. Aldri nokka mellating. Svart eller kvitt, som trua i den læstadianske lære i bygda vårres då æ vaks opp  Derick var vel ikkje en av Guds lam under andre verdenskrig heller. Han var vel tapper - for SS . 

Men vi glømme alt, og glømme fort. Også grusomhetan som all krig føre med sæ. Men krig, massedrap og elendighet er nok Guds verk, om vi vil tru det eller ei. Æ trur på Gud, og æ er ingen læstadianar, så er nu all tvil om det lagt tel side. 

Men om ikkje krig og naturkatastrofa var nokka av Guds ver, korsn hadde det vært plass tel alle menneskan her på jorda. I glansbilde av denna verden, leve alle sammen i fred og fordragelighet. 

Vi parre oss, kjærringen før barn fra den samme hyrdestunda, som då veks opp og blir voksen. Og vi døyr og begraves. Omtrent i den rekkefølgen. Nokka avvik fra hovedregelen finnes det jo. Ingen regla uten untak heite det også. En evig rundgang.

Men telbake tel Gud og den ideelle verden. I den ville alle vekse opp, og ingen kverta oss. Ingen mord, og ingen krig eller katastrofa der vi menneska gjekk åt. 

Etter ein tid ville det, etter min ringe forstand, bli fan så fyllt på denne jorda vi har tel rådighet. Og når kver krok blei befolka og fyllt opp, kor i fanden skulle då maten hentes fra når alt av matjord var tatt i bruk tel boligformål, enten tel hus eller lavvo.  

Nei, Vårherre er en som så, og ser alt. Derfor har han fra første stund hatt en overordna plan mht reguleringa av menneskeheta her på jorda.

Nei, no skal æ gje fan i å grubleog tenke. Æ får sånn satan ondt i haue ut av det. Og for det andre har æ ikkje godt av å tenke. Nei dur rett fram, og tenk i etterkant, som han  der Sandberg i FrP. Jau, prøv sjøl. 

Nu høre æ på Dagsnytt atten på radioen at de krangla om korsn regjeringskvartalet skal se ut. Ja hadde ikkje han Breivik, skapt i Guds bilde, med sine kunnskapa om sprengstoff og fyrverkeri vært der, hadde det vel ikkje vært nokka krangel nu korsn det skulle se der.