Lørdagsmorran min her på Gvarv.

Den biologiske klokka inne i mæ, et sted der inne, funka som faen. Uansett kor den er i kroppen min, eller korsn ringetone det er på den, så vekke den mæ sånn cerka klokka 6 på morran kvær einaste dag.

Den bryr sæ ikkje nokka større om det er mandag, lørdag eller om det er kirkedag. Den bryr sæ heller ikkje om mullar Krekar søke om prøveløslatelse i disse dager fra fengsle han sett i. Den bære vekke mæ.

Nei, rundt klokka 6 på morran så ringe den og purre mæ opp. Æ kan ikkje sei at æ høre ringelyden tel den akkurat. Og det gjør vel ikkje han krekarn heller skulle æ tru om klokka hannes verka. Men han, igjen, høre no sekkert så mukkje anna, kan æ tenke mæ.

På ottaen idag måtte æ ut for å lufte bikkja æ har tel låns i helga. Fint med hund. De må ut for å pesse, de også. Hundan kan nemlig ikkje gå bort tel vannklosettet folk flest har borte i roa på badan sine. Nei de mæ ut. Æ har hørt mukje snakk om hundetoalett, men æ har aldri sett dem installert i nokka hus tel dags dato.

Etter nån steg ute i de par sanktan med nysnyen vi har fått her på Gvarv i løpet av natta så løfta bikkja den eine bakfoten sin opp mot en av løktestolpan æ har på gangveien bort mot garasjen min. Ho løfta den eine bakfoten opp og så senka ho sæ ned på huk, ennu ho er ei hoa. Og så tissa ho. Vel og leeenge.

Tisseteknikken hennes har ho lært av han Tom, hanhunden min som er i himmelen nu. Han var handhund, og han var kasteret. Men han tissa som en handhunda flest for det. Og det var vel det einaste han kunne gjøre som handhund, bortsett fra å ete då.

Mens æ sto der sammens med hunden hørte æ sliteståle tel brøytebilen som kjørte forbi her barbere den iskalde svarte asfalten på riksvei 36 som går like borti her. Æ tenkte mett at det ikkje skal mukje sny før bilan er ute på oppdrag. Men brøtesjåføran skal jo også leve dem også sjøl om det er lørdag og det ellers er stille ute.

Æ har en flott morran her. Trives godt her i tosomheta med den samme bikkja æ har tel låns. Vedovnen min lene sæ mot pipa og stikk det varme svarte stålrøret inn i den lyse slanke lecapipa mens den gjer godlyda fra sæ. Ikkje pipa, men ovnen.

Ellers er det heilt lørdagsstille her på Gvarv. Kykke, hanen tel naboen søv nok ennu på øret sett, med den kvite fjærkjortelen sin godt bredt over haue, skulle æ tru. Æ har næmlig ikkje hørt en kykk fra han idag.

Det er endel æ savna på Gvarv i disse dager. På andre sia av det høge kvitmalte gjerde ser æ lys - men ingen spor. Og slettes ikkje folk.

Nu kan lørdagen min bære komme.