Kvitløksfedd og tannlegen min.

Nu er æ inne tel en svært sein lunsj idag. Magen min kreve sett, uansett. Så her sett æ med den forsinka sirupsskiva i den eine handa og kulepenna (les: fingern på tastature på lap-toppen min) i den andre.

Æ har akkurat fått tilbud om å skrive nokka for andre, og det sette æ utrulig stor pris på.

Men det æ skulle fortelle dokker nu var at æ fekk hasteinnkalling tel tannlegen min - skjønnheta sjøl. Ho ville se litt meir i det holle det kom så mukje rart ut av, som ho sa det.

Fanken tenkte æ, æ var jo der for ett par uke sia og så ville ho ha mæ dit igjen.
Æ stussa litt på det, men reiste no dit litt motvillig. Æ lika no ikkje tannlæga så vældig godt sjøl om de er aller så flott.

Jau, ho bau stolen sin fram tel mæ med solidoxsmile sett fra øre tel øre. Då æ hadde sonke djupt nok ned i stolen hennes, ba ho mæ gape opp.

Ho rygga  sporenstreks telbake, og vifta febrilsk med nevvan foran ansikte sett då æ åpna kjeften og viste fram gomman mine.

Ett par sekund seinar sa ho takk, og sa at alt var i orden igjen med tyggeredskapet mett.

Tenk, gamle knep virka ennu, sa æ tel mæ sjøl. Tætt før æ reiste ditt knaska æ på to fedd med kvitløk. Æ tygde dem vel og lenge før æ svælte dem langsomt ned.

Æ blei faen så fort friskmeldt av henne, og ba mæ ikkje om æ komme telbake - på minst to år..