Då æ skar opp de to skiven mine av det heimebakte brødet æ vanligvis et tel lunsj, så æ han Sjurbert med farn sin ved sia av den landsens fuglematarn min æ har ståenes fastspekra tel stakittgjerdet på øversia av huset mett.
Når de to peningan der kjem tel foringsplassen, då flyg småspurvan vekk fra den. Så er de der og et, sjurefamilien. Farn kaste ned en og anna solsikkefrø tel han Sjurbert, som så plukke dem opp igjen og putte dem i munnen, som et barn som kosa sæ med popcorn, og med god apetitt.
Og sånn kosa de sæ en stund tel de ikkje orka meir, eller tel kattdjæveln. tel naboen kjem bort tel matarn og jakta på fuglebiff tel lunsjen sin.. Alle vi skapninga skal og må ha mat, utrulig nok,
Farn er for øvrig jævla flenk tel å sønge, nokka æ ikkje kan sei at han Sjurbert kan. Han laga nu andre lyda når det passa han. Men æ kan slettes ikkje sei at det er nokka fint det han lirka utav sæ. Men i eventyret seies det jo at enkvær søng med sett nebb. Sant nok, det.
Det er litt friskt ute idag. Vedovnen har plutselig fåt en ny giv, på en måte. Litt drag er det nok i lufta. Æ ser det også på snyflakan som dalanes ned på skrå fra nordvest. Litt bevegelse var det også i storbjørka då æ på ottaen var i den grønne postkassen min og henta dagens TA. I den avisa er det forresten mukje å lese om. Også om dagligdagse ting.
Nu passere klokka 13:01 og det er 0,6 plussgrader her på Gvarv, med barometerstand på høytørk. Høytørk er det lokale orde nordpå for høytrykk. Det var sånn der i si tid då æ var ung at når det blei meldt høgtrøkk i vermeldinga på radioen i slåttetida, så var det jamngodt med god hesjetørk.
Æ heng nu også tel tørk her på Gvarv. På min måte.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar