Muhammed og Læstadius.

Æ trur nu på Gud på min måte. Det har æ nu forresten alltid gjordt. Det er alt for mange tilfeldigheta der ute i den store verden som ikkje bære har oppstått av sæ sjøl, sånn uten videre meine æ. En med sikker hand har nok hadd styringa med det heila. Og så har han tjuna det heile etter kvært som behovan endra sæ med åran.
Tjune er forresten et fint ord for justering. Finjustering vesstnok på fagspråke.

Æ tenke nu på jordas plassering i universet. Passe langt fra sola er den sånn at vi har stabilt med vatn - enn så lenge. Litt is har vi også. Akkurat nok tel at enkelte får lårhalsbrudd når forholdan ligg tel rette for det..

Og vi har akkurat nok med oksygen og andre gassa på jordkloden vårres sånn at vi kan puste normalt her. Derfor er avstanden fra sola, jordrotasjonan og alt det der lagt vel tel rette, med sommar og vinter for oss vanlig dødelige.  Nu kan  vi kan reise tel syden, av og tel, når det blir for kaldt og jævlig rundt oss her på berge. Det har æ også bynnt å gjøre nu. Nu  leve et behagelig liv i den rette avstanden.

Men avstanden blir litt feil når det gjeld Husjorda. Det er litt for langt dit herfra av og tel synes æ, sjøl om vi har nok av vatn og luft der oppe. Og holka.

Men æ er nu meir opptatt av Gud, eller Allah for den sags skyld. Er de to ikkje den samme, mon tro. Tja kem veit. Ikkje æ i hvert fall,  med hundre prosent sekkerhet.

Æ skal nu ikkje gruble så fælt på det, for då får æ så jævla ondt igjen i det vesle haue mett - den som sett på skuldran mine forresten, med oppstopparnasen min peikanes nordover.

Nei grublinga overlate æ tel de lærde - de med doktorgrad.

Nu har det gådd inflasjon i doktorgradan høre æ også. Og det på radioen min, det. Den moderne radioen Dab+, som æ kjøpe av ho Nilbjørg borte i Mo i Rana då æ var på gjønnareisa der med bobilen min.

Radioen er no forøvrig den einaste som prata tel mæ her på Gvarv. Oppe i Husjord treng æ ikkje radio.

Men det var no det der med  doktorgradan, Gud og spekuleringa rundt alt dettan. Men æ når ikkje heilt opp med tenkinga mi, æ med kun tre månders rekruttskole å slå i bordet med.

Om æ hadde holdt på nån år tel i televerket,  då hadde nok æ  fådd doktorgrad, æ å - i kabelskjøiting. I den gamle statsbedriften skjøta æ kabel fra morran tel kvelds. Det kunne hende at æ drømte om kabelskjøyting også mens æ sov. Då ser æ bort fra alle dagdrømmingan mine.

I det gamle televerket hadde vi vaselinkabel, tørr kabel og papirkabel, pluss luftkabel som æ skjøyta sammen. Vaselinkabelen er den øngste av kabeltypan. Den formelig taut over  av sånn vaselinlignanes greia straks æ bynnte å bearbeide den, som hos ungpien i mine gamle daga.

Så var det tørrkabelen. Den er tørr - som ei kjærring som har passert overgangsalderen. Luftkabelen er for meir de meire svævanes samtalan, spesielt beregna for politikera.

Og så skjøyta æ papirkabla også. Men ikkje så mukje. Den kabeln var for de lærde. Det var egentlig den æ skulle ta doktorgrad med- fordype mæ i den, som de "finere" folkan sei det.. Men så fekk æ takras over mæ mett i fordypinga  og æ blei slengt ned mot bakken av raset. Og det var det. Doktoravhandlinga mi falt som mæ; neri  grusen,  bokstavelig.

Men så var det med Gud igjen - og Allah. Så har vi profetan - som finnes i de fleste religionan også, har æ fådd med mæ.

I min enfoldighet så tenke æ på profeten Muhammed. Han var vel en politisk og religiøs leder har æ lest engong. Han skal jo også anses som grunnleggar av islam.

Og i neste øyeblikk tenke æ på han Læstadius. Han er jo også en profet på sin hals.  Grunnlaggaren av den religionen æ er fødd og oppvokst med oppe i den kristne bygda mi oppe i nord - læstadianismen.

Han var jo også botanikker leste  æ i ei bok. Botanikeran de har vel med det å jordfeste, har æ også fådd med mæ. Jordfeste planta også, gjør de, sjøl om nån av de samme plantan er uønska av sækta mi. Plantan får i hvertfall ikkje lov å være i vinduskarman tel de rektig kristne. Plantan er avguda, dem. Det har Læstadius sagt tel oss. Ikkje Gud.

Då den godeste læstadianismen kom tel bygda vårres så jaga den også bort alle bygdedyran som fantes der - fanden i volds. Det blei  også slutt på innavelen hos oss der oppe, som var nokka utprega.

Så nu har vi ei alldeles perfekt bygd der oppe i nord der æ kjem fra. Rasen er nu rein og fin, som fjellbækkan på Vestlandet. Nu er det kun fred og fordragelighet som rår grunnen der oppe.

Om han Muhammed jaga bort nån bygdedyr då han rådde i sin verden - se det veit æ ingen ting om. Æ tær heller ikkje å tenke på det. Æ tør heller ikkje tanken på innavvel. Plutselig så smell det.

Gud er Gud. Men nærma vi oss profetan med feil blyant, ja då ligg vi tynt an.

Men egenlig så var det ikkje meir. Det var nu bære en liten refleksjon på siste tidas hendelsa ute i den store verden mens æ sett her og lytta tel dab-radione min. Tenk om den samme radioen kunne lytte tel mæ her æ sett - av og tel..