Artig nu på morran. En ny vakker dag kjem smygane tel mæ, som en vakker kvinde i sin blåe halvgjønnasiktige neglisje`. Kald er ho, med sine atten kalde grader om sæ, nu klokka åtte på morran.
Nu trives æ ækstra godt igjen her på Gvarv.
Og det sjøl om æ ikkje har fått nokka ny dose av åndelig føde fra riktig hold.
Nu om dagen er det så godt å være mæ, en kristen nordlenning. De kalde vinterdagan æ har her, like æ så veldig godt.
Når det knaka under skoan mine når æ rusle ute gatelangs her, tørkes plutselig snyen av mange av de gode minnan mine fra forna dar.
Litt skigåing blir det også på mæ i det siste. Men ikkje så mukje som æ normalt burde ha gjordt.
Det kan være fordi det er så innmari lite sny her på Gvarv, kanskje snaue 15 cm.
Fuglan mine har også idag fått sin daglige dose av åndelig føde - holdt å på å sei. Om de, som æ, er så avhenging av den føden, veit æ ikkje så mukje om.
Men herlig næringsrik frø får de - daglig.
Kostbar er fuglan mine. Det mærka æ på pongen min. Peng`pongen min altså. Men det drit æ i. Æ gjer mat tel fuglan mine på foringsplassen kvær einaste dag. Og det i god monn.
Mukje mat med andre ord.
Der er heimlaga feitt-bolla uten salt for småe uskyldige vinterkroppa i alle himlens farga.
Æ lure på om fuglan bryr sæ om det er nokka mørkhuda blant dem. Det gjær ikkje snekkar`n min. Han bryr sæ ikkje om sånt
Men æ, derimot, er sosialist. Vi sosialista har blitt så sære i det siste.Æ kjenn mæ plutselig ikkje igjen.
Og æ gjer også tel de kalde og forfrosne fuglan som står på foringsplassen sin utafor butikken her på hjørnet. De lause, med de tomme papp-kruset i de kalde hendan sine, mens de slår hællan imot kverandre i håp om å få varme inn i de kalde skoen sine.
Men der i de skoen trur æ ikkje det er så flusst med penga. Ikkje i beg`ran demmes heller, kan æ ofte se.
Sjøl om snekkar`n min har brukt en del peng på arbeidet sett her på huset, kanskje opp mot ett seks-sifra beløp, henta fra kistebotne vårres, har æ likevel litt å gje tel de verdig trenganes.
Det er på en måte så telfredsstillanes for mæ å se at det liksom tennes ett aldri så lite håp i øyan tel tiggeran i det skjerven min, med domp lyd, dett neri det tomme papp-beg`ret demmes de så febrilsk hold om med de iskalde fingran sine.
Æ blir så rørt kvær gong æ ser dem. Like slettes ikkje at nån lir, hverken dyr eller menneska.
No skal æ ikkje nævne nokka større om barndommen min. Det fell ikkje alltid i god jord - det.
I dag er æ opplagt, som vanlig. Kanskje litt ekstra. Billetten er nu betalt, og alt er klart for turen min.
Med åndelige føde i bagasjen min, blir nok oppholdet der en fryd, kan æ innbille mæ.
Alltid innbille æ mæ så mukje om dagen, dagdrømmar`n æ er.
Friske og opplagte klassiske tona strømme også ut av høytalar`n i den digitale radioen æ har ved sia av mæ her i dettan øyeblikk.
Om den har lydkvalitet i mono eller i stereo-kvalitet, kan æ ikkje se. Men musikken, som strømme ut av radioen, kan æ se. I hvertfall sett med de indre øyan mine.
Det er så mukje positivt æ skulle ha meddelt verden idag.
Men man bør ikkje være positiv og glad utad. Det mottas ikkje alltid positivt av alle. Då skryt man.
Og skryt idag tolereres ikkje. Ikkje i det heile tatt. Ikkje sannheta heller. Skryt eies kun av de som føle sæ som velløkka individa her i samfunnet. Og mor Teresa.
Men æ er fan mæ ikkje nokka A-4 format akkurat. Skryt gjør æ om det trengs, og helst av andre.
Og av snekkar`n min.
Han er heilt unik i min verden. Æ har aldri forstått kor han henta alle de gode, og iblant rare idean sine fra. Nokka riktig spinnville.
Og alltid positiv og kreativ i sin væremåte, Æ derimot er sedat. Sedat?
Jeg vett`a fan hva ordet sedat betyr, gitt, som østlenningan sei det.
Men ordet høres så kommunalt ut i mine øra. Då lar æ det være sånn.
Det er sjelden æ høre snekkar`n min bruke fremmedord. Han er ikkje så svær i det muntlige språk akkurat, beskjeden som han er. Men han sei alltid det som skal seies. Ferdig med det.
Men bannes - det kan han.
Fan så mukje i flekkan.
Æ derimot, med min heimbakte kristne lærdom i ranselen min, ispedd med læstadiansk blandingskrydder, like ikkje bannskap. I hverfall ikkje på søndagan. Og slettes ikkje før æ lægg mæ om kveldan.
Den lærdommen er præga i inn i sjela mi med blod.
Nu skal æ ikkje se så langt bak i tid. men framover.
Bobiltura tenke så æ ofte på. Men ikkje for å sette å pompe i sæ vin i den. Men kikke, oppleve og leve vil æ.
Kanskje det blir en ny tel Strømstad med Fjord Line i helga.
Ingen veit. Men det gjør kanskje snekkar`n min.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar