Lite sny på blanke ark

At det er den første januar idag, og det i et nytt år, merke æ ikkje så mukje tel. På ottaen var æ ute og lytta tel det nye året. Æ har det med å gå ut å lytte ka naturen har å fortelle mæ. Den egenskapen har æ fra barndomsheimen min. Sjøl i aller stillaste øyeblikket er det  så mukje å høre der ute.
Lite sny er det her på Gvarv. Den gamle MF-en min står parat, med hornan sine nere, klar tel større oppgava enn å bære stå i ro på gårdsplassen min. 
Sist vinter hadde han ikkje nokka å gjøre, i det heile tatt. Det var  ikkje sny sist vinter heller. 
Men at det skal bli sny i det nye året, håpe både traktoren og æ at det blir.
Sjurefar og sjurungen Sjurbert var også tidlig oppe idag.  Det er de egentlig kvær einaste morran. Men ikkje mora. Ho ligg sannsynligvis under den fjærbelagt dyna si og purka ennu.  
Mon tru om de var på nyttårsfering i går kveld. Kanskje der og løfta ett glass eller to, då gammelåret ebba så lystig ut. Æ var nemlig det. Tok mæ et lite glass med rødvin fra Italia. Og det var alt. 
Med min læstadianske bakgrunn tar æ ikkje i på nokka meir, eller sterkare. Ett glass rødvin skal holde. 
Av og tel tar æ av den læstadianske varianten av rødvinen. Den er nemlig fritatt fra alle regla. Også vårres egne.
Vi læstadianere har regla, lova og forordninga vi skreddesyr vårres egne liv. Og andres. Også med hensyn tel alkohol, og bruken av den. Vi misbruke næmlig aldri alkohol. Tar den kun tel medisinsk bruk. 
Æ huske godt at en av naboan mine ofte blei sjuk på lørdagskveldan då æ var ung. Då måtte han medisinere sæ - kraftig. Også med nafta. I den læstadianske verden vederkvæga naftaen alt; fra tannpina tel kjærlighetssorg.
På søndagsmorran var han ennu urv. Men blei langsomt bere utover formiddagen. 
Det var best sånn - med sjølmedisinering hos oss.
Kråkefar kunne æ, på morran idag, både se og høre borte i  toppen av storfurua tel naboen min. 
Det er heller sjeldent at æ høre kråka prate her på Gvarv. Ja, det er sjelden æ høre den i det heile tatt. Der nord, der æ kjem fra, høre man kråka nesten daglig, og kanskje mange gonga om dagen. 
Æ veit ikkje med sikkerhet om æ har hørt nokke tel at ravna prate her. Trur ikkje det. Men heime høre man ravna også. Der heime høre man alt. Der borte prate de også om alt.
Plutselig fekk æ heimlengsel igjen. Men ikkje tel praten.
Det er første januar idag, som sagt. Mange sei at man bynne året med blanke ark. Det kjem heilt an på ka man legg i det. Januar er ny, og året er nytt. Men kværdagsutfordringan og probleman er de samme om det er første januar, eller siste desember.
Snekkar`n min har tatt det heilt med ro nu i romjula. Han var her igår og hjalp mæ med å bygge mæ ny trapp på utsia her. Ferdig blei han nu ikkje med den. Han fortsette nok en anna dag. Kanskje idag. Han fortsette - stadig vekk.
Snekkar`n min han er en drivar. Like alltid å ha nokka å sysle med om dagan. Æ derimot, gjør ikkje så mukje, sosialisten æ er. Like nu best å planlegge - æ. 
Planlegge morradagen, og dagan deretter. 
Men så blir det liksom ikkje så mukje meir enn med planan mine. 
Snekkar`n min er rake motsetninga. Han drit i så mukje all dilldall og planlegging. Han ser fort korsn han vil ha det. Og så gjør han det sånn.
En ting er æ veldig glad for. Snekkar`n min like ikkje å jobbe på søndagan. Ikkje i det heile tatt. Han har det med å respektere de røde dagan på kalenderen. Og ikkje minst naboan sine. Æ derimot drit nu i søndagan, og alle de røde, og ka de står for. Æ jobbe vess æ vil. Men så var det der med viljen igjen.
I natt var vi borte på plassen her med nån av naboa og feira nyttårsnatta. Gu ka med raketta folk her på Gvarv sendte opp bort i svarte natta. Og mukje penga. 
Snekkarn min like ikkje å bruke penga på raketta og sånn tull. Sløsing meine han. 
Æ derimot, like raketta veldig godt. Helst når andre kjøpe dem, og skyt dem opp. 
Igjen min gode gamle sosialistiske legning og tankegang; like å dele alt med alle. Men sjøl har æ ikkje nokka større å yte med. Sånn går dagan mine.

På formiddagen  var æ å rusla rundt Bø-elva med tankan mine. Fine er de.  Stien langs Bø-elva bruke æ ofte å rusle på. Den går fra Gåra bru tel Folkestad-brua. Egentlig en passelig marsj for mæ, på ca 5 km, i vekslanes terreng. Der ser mange, og møte ofte andre luffera. 
Av og tel stoppe æ opp, på samisk maner; snakka litt med vilt fremmede menneska æ møte der. Enkelte like å prate ute i marka. Om alt og ingenting. Andre blir så forbausa at de spør om æ er jernedau. Det har æ vel vært - lenge nu.
I mett neste liv skal æ vandre mukje med min vakre viv.  Ute i marka også. Meir enn de fleste ane det.